اقتصاد پنجره های دوجداره و صرفه جویی در انرژی. با اوج گیری فصل سرما و افزایش مصرف انرژی در ایران، بار دیگر صحبت از امکان کمبود گاز خانگی که در حال حاضر ۷۰ درصد سبد انرژی کشور را تشکیل می‌دهد به میان آمده است.
آنطور که غلامحسین ثمری، معاون عملیات شرکت ملی گاز ایران در همایش «تولید پایدار گاز» در اردیبهشت ماه سال جاری گفته است، ایران با مصرف ۱۶۳میلیارد متر مکعب، از نظر مصرف گاز در رده‌ی سوم جهان قرار دارد، مصرف انرژی در ایران ۳/۳ برابر متوسط جهانی، ۷ برابر ژاپن و ۴ برابر ترکیه است و سالانه به صورت متوسط ۸ درصد به حجم مصرف گاز کشور افزوده می‌شود.
به گفته‌ی معاون عملیات شرکت ملی گاز ایران در صورتی که الگویِ مصرفِ انرژی کشور مطابق با الگوهای جهانی نباشد، در سال‌های آینده گاز تولیدی کشور حتی برای بخش‌های تجاری و خانگی نیز کافی نخواهد بود برخی از مسئولین امر قیمت پایین انرژی در ایران را از دلایل عمده‌ی عدم توجه مردم به مصرف صحیح آن دانسته‌اند و افزایش قیمت انرژی و حذف سهمیه‌بندی را یکی از راه‌های موثر در کاهش مصرف می‌دانند، اما به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، آموزش و اطلاع‌رسانی به مردم و توجه به بخش عرضه‌ی محصولات ساختمانی و تاثیر آن بر صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ساختمان می‌تواند تاثیرگذارتر عمل کند.
بنا بر آمار منتشر شده در همایش «ناب‌سازی مصرف انرژی با پنجره‌های یو پی وی سی» که خردادماه امسال در تبریز برگزار شد، در حال حاضر ۴۰ درصد مصرف انرژی کشور در ساختمان‌ها استفاده می‌شود و سهم پنجره‌ها در حفظ و صرفه‌جوییِ انرژی، ۲۲ درصد است و استفاده از ابرازهای نوین در ساختمان‌سازی، می‌تواند مصرف انرژی را بیش از ۵۰ درصد کاهش دهد.
اما علی‌رغم تبلیغات درباره‌ی فواید استفاده از این پنجره‌ها و قوانین جدید شهرداری‌ها مبنی بر استفاده از پنجره‌های uPVC، همچنان شاهد افزایش سرانه‌ی مصرف انرژی در کشور هستیم و همزمان آمارهای رسمی مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که نزدیک به ۸۷ درصد از پنجره‌های موجود در ساختمانهای ایران همچنان تک‌جداره است.
در رابطه با بازار پنجره‌های uPVC در ایران، میزان آگاهی مردم در این زمینه، نقش دولت در تشویق مصرف‌کننده و تولید‌کنندگان دروپنجره و همچنین زمینه‌های بالقوه برای سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در این صنعت مقاله ایی را تقدیم حضورتان خواهیم کرد.
مدتی است که با بالارفتن هزینه‌ی انرژی‌ها و بالا بودن میزان مصرف انرژی در ایران، تبلیغات زیادی روی صرفه‌جویی در مصرف انرژی در جریان است.
این تبلیغات علاوه بر تغییر الگوی مصرف، روی بهینه کردن ساختمان‌ها از جمله نصب و استفاده از پنجره‌های عایق دوجداره ََuPVC برای جلوگیری از هدر رفتن انرژی نیز تاکید می‌کنند.
آیا این تبلیغات و تشویقات تاثیری در مصرف‌کننده‌ی ایرانی داشته و مردم در این مدت به استفاده از تجهیزات عایق برای مصرف بهینه انرژی روی آورده‌اند؟
در سال ۱۳۹۰ مرکز بهینه‌سازی مصرف انرژی ایران و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی ایران در مورد مبحث ۱۹ صنعت انرژی (مبحث ۱۹ در رابطه با صرفه‌جویی در مصرف انرژی ساختمان است) به این نتیجه و جمع‌بندی رسیدند که ساختمانهای فعلی و نسل آینده باید عایق بیشتری داشته باشد، لذا عایق‌کاری با شیشه‌ی دوجداره الزامی شد، ولی متاسفانه اجرای این امر مهم اکثرا بدون کارشناسی و عدم توجه به مرغوبیت جنس و نحوه‌ی نصب صحیح و فنی پنجره‌های uPVC انجام شده که به علت بازدهی منفی و عدم کاهش قابل قبول مصرف انرژی برای مصرف‌کننده و با توجه به هزینه‌های سنگین نصب این تجهیزات، نمی‌توان پیشبرد این مهم را در امر ساختمان پیش‌بینی نمود.
به‌هرحال تبعات این تصمیم این بود که با توجه به اینکه مردم در این زمینه آگاهی نداشتند و فرهنگ‌سازی نشده بود، اکثر ساختمان‌سازهای ما که عمدتا بخش سنتی صنعت ما را تشکیل می‌دهد و به صورت سنتی ساختمان‌سازی می‌کنند، روی آوردن به استفاده از پنجرهی آهنی با شیشه‌ی دوجداره یا پنجره‌های آلمینیومی سنتی با شیشه‌ی دوجداره که عملا به مسئله‌ی U-value مربوط نمی‌شود و نه تنها هیچ کمکی به کاهش انرژی نمی‌کند، بلکه در بعضی موارد مشکل‌ساز نیز می‌شود، چون عملا آن پروسه به درستی انجام نشده است.
بنابراین از سال ۱۳۹۰ به بعد که این مبحث ۱۹ توسط شهرداری‌ها، یعنی استفاده از پنجره uPVC یا آلومینیوم ترمال بریک با U-value بالا، اجرا گردید، متاسفانه چون فرهنگ‌سازی نشده بود و مردم در این زمینه آگاهی نداشتند، اتفاقی که افتاد این بود که هر پروفیل سفید رنگی به عنوان پروفیل uPVC از کشورهای مختلف وارد بازار ایران شد.
حتی کشور چین برای مدتی وارد بازار ایران شد ولی با توجه به اینکه محصولات بسیار بی‌کیفیتی عرضه می‌کرد، به مرور زمان از بازار ایران خارج شد. مضاف بر این، احداث بی‌رویه‌ی کارخانه‌های تولید پروفایل‌های uPVC و همچنین آلومینیوم، بدون در نظر داشتن استانداردهای جهانی و قیمت بسیار پائین نه تنها واردکنندگان کالای استاندارد را با مشکل مواجه نموده، بلکه اقدامات و تبلیغات ارگان‌های مربوطه جهت کاهش مصرف انرژی را بی‌ثمر ساخته است.
بطوریکه تولید‌کننده‌ها و خریداران به سمت تولید uPVC که ارزان‌تر از آلومینیوم است می‌روند و به جرات می‌توان گفت که تنها یک درصد مصرف‌کنندگان نهایی و یا ساختمان‌سازها با مطالعه‌ی بالا و اطلاع از نوع کالایی که می‌خواهند مصرف کنند، به دنبال پنجرهی عایق با بالاترین استانداردها هستند.
علاوه بر مشکل فرهنگ‌سازی و آگاهی عمومی در این زمینه که شما به آن اشاره کردید، در حال حاضر شهرداری‌ها استفاده از این پنجره‌ها را در ساختمان‌سازی‌های جدید اجباری کرده‌اند ولی این مسئله از سال ۱۳۹۰ اجبار شده و اکثر ساختمانهای مسکونی کشور همه پنجره‌های سنتی و معمولی دارند.
آیا از طرف شهرداری یا دولت برای شهروندانی که در ساختمانهای قدیمی‌تر زندگی می‌کنند سیستم یا برنامه‌ی تشویقی درنظر گرفته شده تا آنها هم اقدام به تعویض پنجره‌های قدیمی خود با پنجره‌های دوجداره بکنند؟
متاسفانه خیر، از طرف دولت هیچ مسئله‌ی تشویقی عنوان نشده و بخش خصوصی هم با روش‌های اشتباه و غیرفنی این کار را انجام داده‌اند و از طرف دیگر با توجه به اینکه یک آپارتمان با ده واحد مسکونی در ماه حداکثر ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزارتومان قبض گاز دریافت می‌کند و این رقم در مقایسه با هزینه‌ی مصرف گاز در کشورهای دیگر بسیار ارزان می‌باشد، هرچند برای قشر متوسط در ایران گران به نظر می‌رسد، مع‌الوصف هیچگاه مصرف‌کننده‌ها به فکر بهینه کردن مصرف انرژی نیافتاده‌اند.
مسئله‌ی دیگری که وجود دارد این است که ۶۷درصد ساختمانهای واجد شرایط، یعنی ساختمان‌هایی که عمر متوسطی کمتر از ۱۳ سال دارند، همچنان دارای پنجره‌های قدیمی هستند.
یعنی همچنان در بازار ما فقط از سال ۱۳۹۰ به بعد و ساختمانهای جدید با در و پنجره‌های تا حدودی عایق ساخته می‌شوند و هنوز ۶۷درصد ساختمان‌ها با عمر ۸-۱۳ سال هستند که باید پنجره‌های آنها تعویض گردد، اما متاسفانه اقدامی صورت نگرفته است.
فرض کنیم که هم‌اکنون اطلاع‌رسانی درست و تبلیغات برای استفاه از پنجره‌های عایق انجام شود و سیستم تشویقی هم از طرف دولت یا شهرداری‌ها برای تعویض پنجره‌های قدیمی وضع شود و مصرف‌کننده‌ی ایرانی به سمت استفاده از پنجره‌های عایق برای بهبود مصرف انرژی بروند، آیا تولید‌کنندگان و واردات‌کنندگان این صنعت در حال حاضر توانایی پاسخگویی به نیاز یا تقاضایی که به صورت بالقوه در بازار ایران وجود دارد را دارند یا این صنعت نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتری دارد؟
اگر رونق بازار صورت بگیرد و واقعا مبحث انرژی آموزش داده شود، باید سه برابر شرکت‌ها و موسساتی که در حال حاضر در ایران حضور دارند و مشغول انجام این کار هستند، سرمایه‌گذاری صورت بگیرد. یعنی ظرفیت بسیار بزرگی در بازار ایران وجود دارد که هم شامل نوسازی پنجره‌های ساختمانهای قدیمی است و هم پنجره‌های جدید که برای ساختمانهای جدید تولید شوند. بنا بر آمار موثقی که وجود دارد در حال حاضر ۳۰۰۰ کارخانه‌ی در و پنجره در ایران داریم که کار آنها تولید در و پنجره است و اگر سنتی کارهای این صنعت، یعنی آلومینیوم‌سازهای سنتی و آهن‌کارها را به این تعداد اضافه کنیم، بیشتر از هفت هزار مرکز تولیدی در و پنجره‌ساز در ایران وجود دارند؛ فارغ از اینکه تولیدات اینها استاندارد است یا خیر.
من مقایسه می‌کنم این آمار را با کشور ترکیه که این رقم به ۲۸ هزار مرکز تولیدی می‌رسد.
این نشان می‌دهد که همچنان در بازار ایران فضا برای فعالیت و پیشرفتِ کاری زیاد است. یا به عنوان مثال اگر مجموعه شرکت‌هایی را که در ایران مواد اولیه (پروفیل uPVC) تولید می‌کنند، ۴۰کارخانه در نظر بگیریم، این رقم در کشور همسایه ما ترکیه، نزدیک ۲برابر ایران است.
پس بحث برای سرمایه‌گذاری در بازار ایران بسیار زیاد است و مجددا تاکید می‌کنم تا زمانی که آگاهی، (من زیاد از کلمه تبلیغات استفاده نمی‌کنم) و دانش مردم ما در مورد مصرف انرژی بالا نرود و آلودگی صوتی و خیلی از مسائل دیگر حل نشود باید بی‌نهایت سعی و کوشش کرد تا به یک بازار خطی مثل اروپا برسیم یا حداقل دارای مصرف‌کنندگانی با اطلاعات وسیع در این زمینه باشیم.
دولت در کجای سرمایه‌گذاری و تولید در این صنعت قرار دارد؟ مقامات مختلف دولت همواره اعلام کرده‌اند که از طرح‌های مربوط به صرفه‌جویی در مصرف آب و انرژی حمایت می‌کنند.
حتی در بسته اقتصادی دولت که چندی پیش رونمایی شد، طرح‌های صرفه‌جویی انرژی از جمله طرح‌هایی است که در اولویت اصلی اقدامات مورد حمایت دولت قرار دارد.
آیا حمایت خاصی از تولید‌کننده و سرمایه‌گذار در این صنعت صورت می‌گیرد؟
با توجه به اینکه خیلی از بخش‌های مهم تولیدی کشور ما توسط دولت اداره می‌شود، در نتیجه دولت می‌تواند حمایت‌های زیادی انجام دهد. من باز مثالی می‌زنم؛ چندین سال پیش زمانی که دولت می‌خواست مصرف برق را در ایران بهینه کند و مصرف برق را کاهش بدهد، دولت یا بگوییم شرکت برق روی قبض‌های برق هر واحد مسکونی، لامپ‌های کم مصرف را با قیمتی بسیار کمتر از قیمت بازار در اختیار مصرف‌کننده‌ها قرار داد و زمانی که این محصول با قیمت ارزان‌تری در اختیار مردم قرار داده شد، به تدریج لامپ‌های کم‌مصرف جایگزین لامپ‌های قدیمی گردید و در حال حاضر می‌توان گفت که در سرتاسر کشور به ندرت دیده می‌شود که کسی از لامپ‌های قدیمی استفاده کند.
من فکر می کنم اگر دولت بتواند اول فرهنگ تشویقی همانند برنامه لامپ‌های کم‌مصرف به نحو احسن درباره‌ی در و پنجره‌ها با شیشه‌ی دوجداره پیاده کند، مردم ناخواسته به این سمت خواهند رفت و به تدریج از مزایای عالی آن آگاه خواهند شد و کاهش مبلغ برق خود را عینا خواهند دید.
به عنوان نمونه جنوب ایران را در نظر بگیرید، در فصل گرما جزیره‌ی کیش، بندرعباس، قشم و عملا نیمه‌ی پایینی کشور هوای بسیار گرمی دارد، همین الان جزیره‌ی کیش ۳۳ درجه سانتی‌گراد است و اگر در ساخت خانه‌ای واقعا عایق حرارتی انتخاب شده باشد و درست عمل شده باشد، شما با یک دستگاه برودتی مثلا یک کولر، می‌توانید کل خانه را خنک کنید، در صورتی که من در جنوب کشور می‌بینم بدون اینکه به این مسائل توجه شود، در منازل در هر اتاقی یک سیستم سرمایشی گذاشته می‌شود و در نتیجه مصرف برق بالا و انرژی هم هدر می‌رود.
به نظر من شرکت برق با ارائه بسته تشویقی بتواند سریعتر به هدف کاهش انرژی در کلیه‌ی واحدهای تولیدی و مصارف خانگی دست یابد. فکر می کنید به جز تشویق و اطلاع‌رسانی مصرف کننده، دولت برای سرمایه‌گذار چه سیستم تشویقی باید درنظر بگیرد، به خصوص که الان بحث جذب بیشتر بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری در این صنایع هم مطرح است؟
در حال حاضر دولت می‌بایستی در واحدهای تولیدی که الان در این صنعت وجود دارند و همگی هم بخش خصوصی هستند، حمایت موثرتری اعمال کند.
من نظرم این است که اول از همه باید از کسانی که در این بازار هستند، این تولید‌کننده‌هایی که سرمایه‌گذاری کرده‌اند و هیچ حمایتی از آنها نشده، دولت باید اول از اینها حمایت کند و بعد به دنبال جذب سرمایه جدید باشد.
یا اینکه پیشنهاد شخصی من این است که دولت، کشورهای اروپایی و کسانی که می‌خواهند در ایران در این صنعت سرمایه‌گذاری کنند را با شرکت‌های ایرانی به هم مرتبط کند. در حال حاضر اگر سرمایه‌گذار اروپایی وارد ایران شود و بخواهد سرمایه‌گذاری کند، به دلیل اینکه کار را به صورت حرفه‌ای انجام می‌دهد، بازار را می‌شناسد و سیستم سنتی ندارد، مطمئنا موفق خواهد بود و این تولید کننده‌های قدیمی هستند که دوباره ضربه می‌خورند، ولی اگر دولت بتواند بسته‌ای حمایتی درست کند که هرکسی که می‌خواد سرمایه گذاری کند،
از ظرفیت‌های موجود استفاده کند و یا به صورت جوینت ونچر یا سرمایه‌ای و کاری با صنایع داخلی بتواند در این زمینه انتقال دانش بدهد و این دانش را به ایران بیاورد و در ایران این کار انجام شود، من فکر می‌کنم موفق‌تر خواهد بود.
و سرانجام چه توصیه‌ای دارید برای سرمایه‌گذار خارجی که می خواهد برای سرمایه‌گذاری در این صنعت وارد ایران شود؟
سرمایه‌گذارهای خارجی باید با انتخاب بهتری وارد بازار ایران شوند. بازار ایران در حقیقت بازاری وسیع و پرگنجایش است و رقم‌های مالی قابل توجه‌ای در آن جریان دارد و درک این موضوع برای خارجیان مسلم شده است پس چه بهتر که آنها را تشویق کرد که در این صنف سرمایه‌گذاری کنند چون ساختمانهای آینده نیاز مبرم به این صنف خواهند داشت
پست های دیگر:
- تا چه حد می توان هزینه انرژی تجدیدپذیر را کاهش داد؟
- تعویض در و پنجره های سنتی با پنجره های دوجداره بدون تخریب
- سازنده پنجره uPVC در اهواز
- ماشین آلات تولید پنجره دوجداره
- ساخت در دوجداره
- شرایط فروش فوری و اعتباری مدیران خودرو نمایندگی اهواز
- لیست کامل وبسایتهای پینگ وردپرس برای بروزرسانی سریعتر
- فرصت سرمایه گذاری در کسب و کارهای تولیدی کوچک
- وب سایت معرفی و نقد کتاب
- ثبت تریدمارک در امریکا
- طراحی وب سایت روی سرور گوددی امریکا
- دریافت کد معاملاتی بورس
- معرفی جدیدترین کتابهای بیزینس